برادر و خواهر مسلمان، ادعیه و اذکاری از پیامبر ص بما رسیده که اگر به هنگام بروز مشکلات، غم و غصه و اندوه خوانده شود تمام غصه‌ها را برطرف، و دل را شادمان، و به نور ایمان آن را روشن می‌نماید.برادر وخواهر مسلمانم، بر یادگیری این دعاها بخصوص هنگام غمگین شدن و بروز اندوه و مشکلات حریص باش.بعضی از دعاها بدین شرح است.

 ابن عباس م می‌گوید: رسولالله ص هنگام اندوه و پریشانی می‌فرمود: «لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْعَظِیمُالْحَلِیمُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، لا إِلَهَإِلاَّ اللَّهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ الأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِالْکَرِیمِ». (بخارى:6346).
یعنی هیچ معبودی بحق جز خدای بزرگ و بردبار، وجودندارد. هیچ معبودی بحق جز الله که پروردگار عرش بزرگ است، وجود ندارد. هیچ معبودی بحق جر الله که پروردگار آسمانها و زمین و عرش گرانبها است، وجود ندارد

اللَّهُمَّ إنِّی عَبْدُکَ ابْنُ عَبْدِکَ ابْنُ أَمَتِکَ، نَاصِیَتِی بِیَدِکَ،مَاضٍ فِیَّ حُکْمُکَ، عَدْلٌ فِیَّ قَضَاؤُکَ، أَسْأَلُکَ بکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ،سَمَّیْتَ بهِ نَفْسَکَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِی کِتَابِکَ، أَوْ عَلَّمْتَهُأَحَداً مِنْ خَلْقِکَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ: أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِیعَ قَلْبِی، وَنُورَ صَدرِی، وَجلاَءَ حزنِی،وَذَهَابَ هَمِّی. (أخرجه أحمد وصححه ابن القیم وابن حجر).
خداوندا! همانا من بنده تو و فرزنده بنده و کنیز توام، زمام امورم در دست تو و وجودم در کانال تقدیرتو سیر می‏کند، تقدیر تو در مورد من عین عدالت است. تو را به همه اسم‏هایی می‏خوانم که از آن توست و تو آنها را بر خود نهاده‏ای، یا آنها را در کتاب خودت [قرآن] نازل فرموده‏ای، یا آن را به یکی از بندگانت آموخته ‏اى و یا علم به آن را مخصوص خودگردانیده‏ای، [از تو می‌ خواهم] که قرآن را بهار قلب من، نور سینه‌‏ام، روزنه امید وروشنایی اندوهم و [وسیله] رفع ناراحتی‏ ام قرار دهی

اللَّهُمَّ إِنِّیأَعُوْذ بکَ: مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَأَعُوذُ بِکَ: مِنَ الْعَجْزِوَالْکَسَلِ، وَمِنَ الْبُخْلِ وَالْجُبُنِ، وَأَعُوذُ بِکَ: مِنْ غَلْبَةِالدَّیْنِ وَقَهْرِ الرِّجَالِ». (متفق علیه).
«خداوندا! از غم و اندوه، ناتوانیو سستی، بخیلی و ترسویی، ماندن به زیر قرض و تسلط مردان [ظالم] به تو پناهمی‏آورم.«

اللَّهُمَّ رَحْمَتَکَ أَرْجُو، فَلا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِیطَرْفَةَ عَیْنٍ، وَأَصْلِحْ لِی شَأْنِی کُلَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ.« (رواه أحمد وأبوداود وحسنه الألبانی).
«خداوندا! چشم به رحمت تو دارم، پس مرا یکچشم برهم زدن به حال خود رها مکن، و همه امورم را اصلاح نما، [که] هیچ معبودی بحق جز تو نیست.«

الله الله رَبّی لَا أُشْرِکُ به شیئا. (أحمد وأبوداودوصححه الالبانی).
الله پروردگار و خدای من است هیچ شریکی برای او قرارنمی‌دهم.در روایتی دعا اینطور آمده اللهُ ربی لا شریک له. الله پروردگار من است وشریکی ندارد.

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ برَحْمَتِکَ أَسْتَغِیثُ». (رواهالطبرانی وحسنه الألبانی).
«ای زنده پا برجا! از رحمت تو درخواست یاریمی‏کنم.«

لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَالظَّالِمِینَ». (رواه أحمد والترمذی وصححه الألبانی).
خداوندا!) هیچ معبودى «بحق» جز تو وجود ندارد، پاک و منزّه هستى و من از زمره‏ ستمکاران بودم.

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَنْتَالْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ یَا ذا الْجَلاَلِ وَالإِکْرَامِ یَاحَیُّ یَاقَیُّومُ. (أبوداود وصححه الالبانی).
«خداوندا! ستایش شایسته توست]زیرا که] جز تو معبودی بحق نیست، ای آفریننده آسمانها و زمین! ای بزرگوار وارجمند! ای زنده پا برجا! تو نیکوکاروبخشنده‏ای.

اللَّهُمَّ أَنْتَاللهُ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُوْلَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُکُفُواً أَحَدٌ.
خداوندا! تو معبود یگانه و برطرف کننده نیازها هستی، نزاده وزاده نشده‏ای، و کسی همتای تو نیست.«پیامبر ص فرموده کسیکه بوسیله این دعا ودعای قبل از آن «شماره 8» چیزی را از خدا بخواهد مثل اینست که از خداوند بوسیله اسم اعظم چیزی خواسته باشد.
گر کسی بوسیله اسم اعظم چیزی را از خدا بخواهد و دعائی بکند دعایش قبول و حاجتش برآورده می‌شود

لا إلهَ إلاَّ اللهُ الحلیمُالکَریم. سُبْحَانَهُ تَبارَکَ اللهُ رَبَُ العَرْشِ العَظیمِ الحمدلله ربُّالعالمینَ.« (أحمد والحاکم وصححه ووافقه الذهبی).
هیچ خدایی بحق جز الله مهربان و با گذشت نیست. شکوه و عظمت و مبارک بودن از آنِ اوست. پروردگار عرش عظیم. سپاس وستایش لایق پروردگار عالمیان است.

حسبنا الله و نعم الوکیل. (البخاری).
خداوند برای ما کافی است و او بهترین، کارساز است.«این ذکر درامور مهم خوانده می‌شود. «هنگام وقوع رویداد مهمی این ذکر را بخوانید.«

اللَّهُمَّ إِنَّا نَدْرَأُ بکَ فِی نُحُورِهِمْ وَنُعُوذ بکَ مِنْ شُرُورِهِمْ).« رواه ابوداود).
خداوندا! به [کمک تو] بر آنها [دشمنان] می ‏تازیم و از شرشان به تو پناه می آوریم