|
بلوچستان 
| ||
|
روش های اعمال قانون سوال مهمی که برای بسیاری از والدین مطرح می شود، این است که چطور می توانند این قوانین را اعمال کنند و چگونه برای رفتارهای اغلب پیش بینی نشدنی فرزند خود، یک رفتار مناسب در پیش بگیرند به نحوی که قانون وضع شده را خنثی و بی ضرر نکند. درگذشته ، فلک کردن و استفاده از روش های تنبیهی امری رایج بود و راهی موثر برای اعمال قانون شناخته می شد در دوره مدرن، تشویق و پاداش جزو اصول تربیتی معرفی شد و استفاده از روش های تنبیهی ممنوع شد و در پایان آن دوره بحران های تربیتی بروز کرد که راه حل آن در عصر ارتباطات آشکار شد. در عصر ارتباطات که در آن قرار داریم، تلفیقی از شیوه های تربیتی دوره سنت و مدرن ارائه شده است که شامل تنبیه و تشویق به موقع است. سرلوحه شیوه تربیتی عصر ارتباطات این است که در هر خانه ای قانون لازم است و فرزند بنا به واکنشی که نسبت به آن دارد تشویق یا تنبیه می شود. برای عینی کردن رفتارهای قانونی و غیرقانونی از چراغ راهنمایی استفاده می کنیم. رفتارهای سبز، قرمز و زرد داریم. رفتارهای سبز شامل رفتارهای مثبت، رفتارهای قرمز شامل رفتارهای منفی شایسته تنبیه و زرد شامل 80 درصد رفتارهای کودک است که باید به آن بی اعتنایی شود. بنابراین والدین می توانند به راحتی رفتارهای کودک را دسته بندی و واکنش مناسب را اتخاذ کنند. باید دانست فقط آن دسته از رفتارهای کودک که برای خودش صدمه زننده و آسیب زاست تنبیه در پی دارد. در گذشته تنبیه همراه با ابراز خشم والدین بود اما در حال حاضر تاکید می شود که فقط وقتی تنبیه اعمال می شود که کار وی خطر جانی برایش داشته باشد و والدین نباید وقتی عصبانی هستند، کودک را تنبیه کنند. ملزومات اجرای قوانین اعمال صحیح قانون و آموزش عمل به آن، بسیار وابسته به رفتارهای صحیح والدین در برابر بی قانونی و اعمال شیوه های تنبیهی است. محروم کردن کودک از امتیازات باید به مدت محدود باشد. بهتر است والدین این شیوه را وقتی در آرامش هستند، اجرا کنند در غیر این صورت محرومیت هایی برای وی در نظر می گیرند که اجراشدنی یا منطقی نیست. بنابراین بهتر است به او بگوییم به مدت 2 روز حق ندارد پارک برود، دوچرخه سواری کند یا فعالیت مورد علاقه خود را انجام دهد. در روش دوم که «بیرون مانی» نام دارد، کودک باید در جایی که دوست ندارد قرار بگیرد. هدف این است که ارتباط کودک با محیط بیرون قطع شود اما جایی که کودک قرار دارد، نباید تاریک و ترسناک باشد. او باید متناسب با سنش چند دقیقه ای در اتاق بماند و گریه یا عذرخواهی کودک نباید به توقف تنبیه منجر شود. در روش سوم استفاده از صندلی محرومیت یا تنبیه است که باید رو به دیوار باشد و روی آن قرار بگیرد. تصحیح افراطی رفتار هم یک روش دیگر است که وقتی کودک شیئی را پرت می کند و می شکند، والدین از او می خواهند آن جا را تمیز کند و این کار را چندین بار تکرار کند. با این شیوه کودک پیامد کارش را فراموش نمی کند. تشویق های صدمه زننده نکته ای که درباره تنبیه باید متذکر شد، این است که تشویق بی جا و غیرمنطقی ممکن است به اندازه اجرای نادرست شیوه های تنبیهی صدمه زننده باشد. زیرا تشویق افراطی باعث می شود آستانه رضایت کودک به حدی بالا برود که او به یک کودک همواره ناراضی تبدیل شد. به این منظور روان شناسان از واژه اقتصاد تشویق استفاده می کنند؛ یعنی استفاده به اندازه، به جا و مناسب از تشویق به منظور بهره وری بیشتر از آن. شکایت بسیاری از والدین از فرزندان خود این است که با وجود داشتن بیشترین امکانات و دریافت بیشترین تشویق ها، کمتر رضایت دارند و از شرایط زندگی خود راضی نیستند. [ یکشنبه 91/12/13 ] [ 10:18 صبح ] [ رشید رئیسی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ 
امکانات وب
| |
[